Molens in Nederland: een stukje geschiedenis
Tot 1900 stonden er in Nederland ongeveer 10.000 molens. In elk dorp was er wel één of meer te vinden om in de eerste levensbehoeften van de bewoners te kunnen voorzien: namelijk graan tot meel te malen om het dagelijks brood te kunnen bakken. Tevens was de korenmolen een ontmoetingsplaats voor de dorpsbewoners.
De stoommachine, later de dieselmotor en de elektromotor hebben de windmolen verdrongen. Later kwamen voor veevoer de zogenaamde hamermolens, die motorisch werden aangedreven en de onderhoudsgevoelige maalstenen overbodig maakten. Tevens deed ook het mengvoeder zijn intrede, zodat de mulder meer handelaar werd, en bleef er van het beroep van mulder niet veel meer over. Brandstofschaarste tijdens de Tweede Wereldoorlog leidde nog tot een tijdelijke opleving, maar die was na de capitulatie snel verdwenen. Tot in de jaren 50 van de vorige eeuw functioneerden echter nog enkele korenmolens voor het malen van graan voor boer en bakker. Windbemaling met een poldermolen als hoofdbemaling voor een polder is halverwege de jaren zeventig van de 20e eeuw bijna geheel verdwenen. De molenviergang Aarlanderveen fungeert tot op heden nog als enige bemaling voor de polder.
Momenteel is nog maar een klein aantal mensen beroepsmolenaar, die uitsluitend voor menselijke consumptie malen en alleen in uitzonderlijke gevallen worden nog poldermolens als hulpgemaal ingezet.
Bron: www.molenmassier.nl